Co spędza sen z powiek producentom kosmetyków…

Wakacje już za nami, ale ich wspomnienie pozostało. W tym roku wakacje były wyjątkowe, bo większość z nas, z uwagi na COVID-19, spędzała je w kraju. Pogoda dopisała, więc niejednej osobie skończył się krem do opalania, a może niektórzy wyruszyli na poszukiwania regionalnych czy lokalnych kosmetyków. Zgodnie z prawem kosmetycznym na pojemnikach i opakowaniach zewnętrznych muszą znajdować się nieusuwalne, łatwe do odczytania i widoczne oznakowania.

Język oznakowania

Informacje takie jak: nominalna zawartość w momencie pakowania, data minimalnej trwałości, szczególne środki ostrożności i funkcja produktu kosmetycznego oraz lista składników, podaje się w języku określonym przepisami państwa członkowskiego, w którym dany produkt jest udostępniany użytkownikowi końcowemu, czyli przykładowo polskim czy chorwackim, co będąc za granicą mogło spowodować pewne niegodności związane z barierą językową. Informacje dotyczące składników, podaje się stosując wspólne nazwy składników, określone w słowniku przewidzianym w art. 33 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczącego produktów kosmetycznych (wersja przekształcona) (Dz. Urz. L 342 z 22.12.2009, z późn.zm.). W razie braku wspólnej nazwy składnika należy użyć nazwy zgodnej z ogólnie przyjętym nazewnictwem.

Miejsce oznakowania

Zacznijmy jednak od tego, gdzie powinny znaleźć się oznakowania produktu kosmetycznego. Kosmetyki w zależności od rodzaju, konsystencji czy wielkości umieszczone są w szklanych lub plastikowych pojemnikach następnie pakowanych w opakowanie zewnętrzne np. kartonowe pudełko. Co do zasady oznakowanie produktu kosmetycznego powinno być umieszczone zarówno na pojemniku jak i opakowaniu zewnętrznym. Możliwe są jednak sytuacje, kiedy niektóre wymagane prawem kosmetycznym informacje umieszczane są tylko na opakowaniu zewnętrznym lub na załączonej lub doczepionej ulotce, etykiecie, taśmie, metce lub karcie. W takim przypadku na pojemniku lub opakowaniu zewnętrznym umieszcza się skróconą informacje lub znak graficzny – symbol ręki na otwartej książce. Gdy kupujemy regionalne, lokalne, naturalne kosmetyki, które pakowane są bezpośrednio na miejscu, niezbędne informacje powinny być umieszczone na pojemniku lub opakowaniu, w którym kosmetyk jest wystawiony do sprzedaży.

Niezbędne elementy oznakowania

Do podstawowych i niezbędnych elementów oznakowania należą imię i nazwisko lub zarejestrowana firma oraz adres osoby odpowiedzialnej, nominalna zawartość w momencie pakowania, wyrażona w jednostkach masy lub objętości, data minimalnej trwałości, jeżeli minimalna trwałość ≤30 miesięcy, minimalna trwałość > 30 miesięcy i PAO, jeśli dotyczy, szczególne środki ostrożności podczas użycia, numer partii lub oznaczenia pozwalające na identyfikację produktu kosmetycznego, funkcja produktu, lista składników.

Imię i nazwisko lub zarejestrowana firma oraz adres osoby odpowiedzialnej wymagana są na pojemnikach i opakowaniach zewnętrznych. Informacja ta może być skrócona, jeśli skrót umożliwia identyfikację tej osoby i jej adresu. Jeżeli podanych jest kilka adresów, adres, pod którym osoba odpowiedzialna udostępnia dokumentację produktu, powinien być wyróżniony. W przypadku importowanych produktów kosmetycznych, czyli pochodzących spoza UE, należy podać też nazwę kraju pochodzenia. Nazwę kraju pochodzenia podaje się na pojemniku jak i opakowaniu zewnętrznym.

Nominalną zawartość w momencie pakowania, wyrażoną w jednostkach masy lub objętości również należy podać na pojemniku jak i opakowaniu zewnętrznym. Wyjątek stanowią opakowania zawierające mniej niż pięć gramów lub mniej niż pięć mililitrów, bezpłatne próbki i produkty w opakowaniach jednorazowego użycia i opakowania zbiorcze, jeśli informacje te znajdują się na opakowaniach jednostkowych, umieszczonych w tych opakowaniach zbiorczych.

Ponadto, na pojemnikach i opakowaniach zewnętrznych umieszcza się datę minimalnej trwałości, jeżeli minimalna trwałość jest mniejsza lub równa 30 miesięcy. Data minimalnej trwałości jest to data, do której dany produkt kosmetyczny, przechowywany w odpowiednich warunkach, zachowuje w pełni swoje pierwotne właściwości. Data lub szczegółowe informacje o jej umiejscowieniu na opakowaniu poprzedza symbol klepsydry lub zwrot: „najlepiej zużyć przed końcem”. Data minimalnej trwałości powinna być wskazana w sposób jednoznaczny i powinna zawierać miesiąc i rok albo dzień, miesiąc i rok, w tej kolejności. Jeżeli jest to konieczne, informację uzupełnia się o wskazanie warunków, które muszą być spełnione w celu zagwarantowania określonej trwałości.

Wskazanie daty minimalnej trwałości nie jest obowiązkowe w przypadku produktów kosmetycznych o minimalnej trwałości dłuższej niż 30 miesięcy. Produkty takie zawierają informację o okresie, w jakim po otwarciu pojemnika, produkt jest bezpieczny i może być stosowany bez szkody dla konsumenta. Informacja ta powinna zawierać symbol otwarty pojemnik z liczbą określoną w miesiącach lub latach.

Kolejnym elementem oznakowania są szczególne środki ostrożności, których należy przestrzegać podczas stosowania oraz wszelkie inne informacje dotyczące środków ostrożności wymaganych dla produktów kosmetycznych do stosowania profesjonalnego. Informacja o szczególnych środkach ostrożności wymagana jest zarówno na pojemniku, jak i opakowaniu zewnętrznym. Jeżeli ze względów praktycznych nie jest możliwe zamieszczenie informacji o szczególnych środkach ostrożności, informacje te powinny być wymienione w odpowiadającej produktowi załączonej lub doczepionej ulotce, etykiecie, taśmie, metce lub karcie. Należy informować o tym przy pomocy symbolu ręki na otwartej książce. Symbol ten musi być umieszczony na pojemniku jak i opakowaniu zewnętrznym.

Numer partii lub oznaczenia pozwalające na identyfikację produktu kosmetycznego wymagane są na pojemniku jak i opakowaniu zewnętrznym. Gdy produkt jest bardzo mały informacje te mogą być umieszczone tylko na opakowaniu zewnętrznym.

Funkcję produktu umieszcza się na pojemniku jak i opakowaniu zewnętrznym, chyba, że jest zrozumiała na podstawie prezentacji i tu każdorazowo można się zastanowić, czy na małych pojemnikach rzeczywiście istnienie potrzeba wskazywania funkcji produktu.

Jeśli zaś chodzi o wykaz składników to wystarczy, jeśli zostanie on podany na opakowaniu zewnętrznym. Wykaz poprzedzony jest określeniem „ingredients”. Kompozycje zapachowe i aromatyczne oraz surowce, z których je wytworzono, określane są terminem „parfum” lub „aroma”. Kiedy ze względów praktycznych niemożliwe jest umieszczenie wykazu na opakowaniu zewnętrznym, informacje te powinny być wymienione na odnoszących się do nich załączonych lub doczepionych ulotkach, etykietach, taśmach, metkach lub kartach. Należy informować o tym przy pomocy symbolu ręka na książce na opakowaniu. Dla małych produktów, kiedy powyższe rozwiązania nie są możliwe, taka informacja pojawia się na ulotce umieszczonej w bezpośrednim sąsiedztwie produktów, w miejscu sprzedaży.

Podsumowanie

Dzisiejszy świat należy do świadomych konsumentów, którzy analizują nie tylko etykiety produktów spożywczych, ale również oznaczenie produktów kosmetycznych. Naturalne kosmetyki cieszą się ogromnym zainteresowaniem. Na nowo odkrywane są też właściwości różnych ziół, których obecność w składzie jest wręcz pożądana. Dlatego tak ważne jest prawidłowe oznaczenie kosmetyku. Sukces kosmetyku gwarantuje nie tylko cudowny zapach, ale również informacje podane na pojemnikach i opakowaniach zewnętrznych.

Prawnik nieruchomości Warszawa —> KOMPLETNA OFERTA <— Prawnik od spraw spadkowych w Warszawie